TRISTIA

TRISTIA

Cum fortuna volente,

Cum nostra vita

Sive absentiae sive mortis

Incognitae tristitiae coniunguntur

Et circumdati misterio

Celeritate mirabili

Amici in coementerium

Ac desideria in umbras eunt,

Tum amoris fortis vox,

Quae in amante vibrat anima,

Uti campana longinqua

In obscura nocte tinniens,

Angorum delusionumque

Memorias absentes retrahit,

Quae in annorum ruinis

Nidos perlatentes colunt,

Quaeque per caelum umbrosum

Dum transeunt pervolantes

In animos somnia difundunt

Frigoris et solitudinis,

Donec cogitatio quaedam

Remota sed consolatrix

Humanam mentem illuminans,

Sicuti lux matutina,

In su diffusa lingua

Instaurat nostris cum luctibus

Magnum confusumque dialogum

Sepulchrorum et caelorum.

J.A.SILVA

1865-1896